Öğretmenlerin İzlemesi Gereken Filmler: 9 Başyapıt!

Neden film izliyoruz? Kahraman için mutlu olmak için mi? – kazanan tarafta olmak  veya birçok duygu yaşamak için mi? Ayrıca sadece eğlenmek için değil, aynı zamanda  farklı bakış açılarından görmek için ilginç bir hikaye de izlemek istiyoruz. Bazen bir film izliyorsunuz ve aniden çok kişisel bir sorunun çözümü aklınıza geliyor.

Öğretmen hakkındaki herhangi bir film fikri tam olarak – sinematografi aracılığıyla, sadece iyi ve kötü arasında bir yüzleşme değil, aynı zamanda pedagojinin ana sorularına bir dizi cevap içeren bir çözüm alanı olan böyle bir gerçeklik imgesi yaratmaktır. Öğretmenlerin izlemesi gereken filmler;

 

Öğretmenlerin Mutlaka İzlemesi Gereken Filmler Nelerdir?

Günümüzde öğretmenler her alanda kendini geliştirmiş bireyler olarak yetişiyorlar. Sanat,sinema kültürel aktiviteler konularında topluma öncülük ediyorlar. Bizde öğretmenlere bazı konularda ışık olabilecek 9 tane filmi listeledik. Siz en çok hangisini tavsiye edersiniz?

 

“Yeryüzündeki Yıldızlar / Taare Zameen Par”, Hindistan, 2007

Aamir Khan’ın yönettiği Amole Gupté tarafından yazıldı.

Orada, dışarıda acımasız, ruhsuz bir dünya uzanıyor. Ve bu çılgın dünyada, herkes kendi müreffeh yavrularını yetiştirmek istiyor … Eksi beşli, beşli, artı beşli … Diğer her şey en azından bir başarısızlık olarak kabul edilir, değil mi? Tanrım … sadece bir düşün! Her çocuğun kendi yetenekleri, arzuları, hayalleri vardır! Ama hayır, her parmağın dizine kadar uzatılması gerekiyor! Kırılıncaya kadar dışarı çekin! “

Küçük İşhan’ın dünyası güzel büyülü renklerle doludur, ancak İşhan dışında kimse onu görmez. İşhan, 8 yaşında beceriksiz bir sakar. Birkaç mektubu bile hatırlaması onun için zor. Hayatına tatlı denilemez ama en büyük sıkıntı, babasının ona haç atıp onu sıkı bir disiplinle kapalı bir yatılı okula göndermesiyle başlar.

Olay örgüsünün kısa bir anlatımı, diğerlerinden farklı olarak bir kişinin iç gerilimini aktarmaz. Uzatılmış bir ip gibi, kırılmak üzere … Bir renk cümbüşü (burası Hindistan!), Mükemmel kamera çalışması, küçük bir çocuk dahil güçlü oyuncular. Her zaman olduğu gibi – bu filmde sadece bir oyuncu değil, aynı zamanda bir yönetmen olan inanılmaz derecede çekici Aamir Khan. Şey, oğlanın babası İşhan gibi, çocuklarını gerçekten görmek yerine inatla kendi hayallerinde yaşayan ebeveynler için birkaç cankurtaran.

 

“Devretme hakkı olmayan anahtar”, Rusya, 1976 Öğretmenlerin İzlemesi Gereken Filmler

Yönetmen Dinara Asanova, senaryo Vladimir Polonsky.

“Marina Maksimovna, senin lütfuna göre zor bir durumdayım ve sana birkaç soru sormam gerekiyor. Söylesene, ondan daha zeki, daha yetenekli, daha modern olduğunu bilen bir insanı rahatsız etmek mümkün müdür? – Yapabilirsin! … – Ve şimdi insanları gücendirdiğini anladın mı? – Kırgın! .. – Ben … Bilmiyorum, Marina Maksimovna, ama memurların diğer memurları askerlerin huzurunda tartışması gerekmiyor! Dolaylı da olsa mesleki etik vardır .. “

Filmde rastgele tek bir çekim yok. Herhangi bir yerde durursunuz – ve metaforlar hayal gücünüzü aşar. Video sekansı tanıdık, tanıdık bir şey olarak hemen tanınır – kameraman Dmitry Dolinin ve Yuri Veksler, diğer çalışmaların yanı sıra kült “Sherlock Holmes and Doctor Watson” ı da çekti. Bugün, dijital çekim teknolojileri sayesinde, yeni filmlerde ekrandaki en küçük ayrıntıları görmeye alışkınız, ancak çoğu zaman sadece bir çevre, “gürültü” oluyor. Dinara Asanova ve operatörleri detayları farklı bir şekilde kullanıyorlar, kafamızın ses çıkarmamasını sağladılar, aksine her şey daha net hale geliyor. “Anahtar …” hala tek nefeste görülüyor. Filmin bonusu bir belgesel ekidir: Bulat Okudzhava, David Samoilov ve Bella Akhmadullina Puşkin hakkında şiir okudu. Yönetmenin bu hikayenin ana motifini yaptığı Okudzhava’nın şarkısı sanırım bir yüz yıl daha yaşayacak.

Öğretmenlerin İzlemesi Gereken Filmler başlıklı yazımızı okuyorsunuz.

 

“Yılın Öğretmeni / Yaşam Okulu”, ABD, 2003

Yönetmen William Deere ve yazarı Jonathan Kann.

“… Mezunun resmi toplantıda yaptığı konuşma:“ Heyecan, azap, kafa karışıklığı çalışmamızın ebedi yoldaşlarıdır. Bunca yıl bizi rahatsız ettiler, bizi laboratuarlarda, sınıfta ve sınıfta taciz ettiler. Kurnaz ve çirkin yüzleri her yerde bizi takip etti ve sonunda onların yakın kucaklaşmalarından kurtulduk. Ancak önümüzde aynı derecede hain bir yol bizi bekliyor; sonunda, lisedeki tüm eğitim dönemi boyunca kaçınılmaz sinir stresi ve bayılma sonrasında psikoterapistlerin düzenli müşterisi olma ihtimali var. Bununla hepinizi tebrik ediyorum. İyi şanslar! “

Fallbrook İlköğretim Okulu, Ryan Reynolds’un (The Proposal, Buried Alive) canlandırdığı yeni bir öğretmen olan Bay Dee’nin gelişiyle kargaşa içindedir. Onun sayesinde, okul yılının başlamasından bir hafta sonra, tüm klasik öğretim kuralları cehenneme dönecek, çünkü yeni öğretmen ve sistemi istisnasız herkes için çok heyecan verici: öğrenciler Bay Dee’nin derslerine katılmak için diğer derslerden kaçıyor, öğretmenler geriliyor ve eklemeye çalışıyor konu dersleriniz interaktif …

“Yılın Öğretmeni” unvanı yarışında iki farklı öğretim sisteminin rekabeti hakkında bir trajikomedi. Genel olarak, elbette, rekabetin iyi olduğu konusunda, çünkü aslında, başvuranların her biri çocukları çok seviyor ve konusunu mümkün olan en iyi şekilde onlara aktarmak istiyor. Kanıtlanmış klasikler işlerini yapmak için zaman ayırırlar, ancak Bay Dee’nin dersleri her seferinde oyun pedagojisine dayalı bir maceradır. Filmin en başında ilan edilen ölümün varlığı (yönetmenin cenazesi), ardından Bay Dee’nin dudaklarından bir alıntıya akıyor: “Ne kadar zamanımız var? Yazarlara kişisel olarak minnettar olduğum “O kadar değil …”: sihirli bir pendele ihtiyacınız varsa, nereden geldiği ne fark eder?

 

Rönesans Adamı, ABD, 1994 Öğretmenlerin İzlemesi Gereken Filmler

Yönetmen Penny Marshall Yazan: Jim Bernstein

“- Bay Rego, bize ne öğreteceksiniz?
– İyi soru! Biri biliyor mu?
– Belki nasıl iş aranır?
– Tamam … Konuşma becerileriyle başlayalım. Bir şeyler okuyun!
– Ama .. Burada hiç kitap göremiyorum! Belki sen görüyorsun ama ben görmüyorum.
– Öyleyse yazacağız .. Neden buraya geldiğinizi yazın ..
– Buraya gelmemiz söylendi!
– Hayır. Sizi bu aptalların sığınağına gitmeye sevk eden sihirli bir kader değişiminden bahsediyorum ..
– Ne  ?!
– Orduya neden geldiğinizi yazın!

Denis de Vito her rolde iyidir, bu hikayedeki suçlamaları askeri bir kasabadaki askerlerdir. Varoluşsal krizin neresinde oturacağını arıyor, hizmetlerini diğerlerinden daha kötü yapıyorlar. Evet, onlar kadar zeki değiller, alayın geri kalanı kadar hızlı değiller. Eğitimin sonunda sınava girerler ve tüm görevliler Shakespeare’in derslerinin bir şekilde daha akıllı, daha hızlı ve daha güçlü olmalarına yardımcı olacağından emin değildir. “Zirvede” bir çatışma yaklaşıyor, ancak Bay Rego pes etmeye niyetinde değil. Geçici işi yavaş yavaş hayatının işi haline geliyor ve ordu onun evi.

Sosyologlar, farklı kültürel geçmişlere sahip insanların asla aynı fikirde olamayacaklarını söylüyorlar, ancak savaş olmaması için girişimlerde bulunmak zorunludur. Düşünürseniz, özgür eğitim sisteminin sadece herkese ayrım gözetmeksizin bilgi ve mesleki beceriler sağlamak için tasarlanmadığı, kültürel katmanları karıştırması ve bu ortamın yararına yeni bir habitatta tamamen çözülene kadar yabancı unsurları asimile etmesi gerektiği aşikar. Bu ve film hakkında.

 

Ölü Ozanlar Derneği, ABD, 1989

Yönetmen Peter Weir ve yazarı Tom Schulman.

“Gelenek, onur, disiplin, mükemmellik!”

Bay Keating (Robin Williams), Walton Okulu’nun yeni İngiliz Edebiyatı ve Sanatları öğretmenidir. Film bundan hiçbir zaman doğrudan bahsetmiyor, ancak bu okulda ortaya çıkmasının nedenlerini anlıyoruz: onur derecesiyle mezun olduktan sonra, birkaç yıl Londra’da öğretmenlik yaptı ve şimdi – çocuklara bir şeyler verme niyetiyle ana okuluna döndü zamanında daha az aldı. Konformizmden ve can sıkıntısından o kadar nefret ediyor ki, ilk derslerden birinde öğrencilerine önsöz sayfalarını ders kitaplarından koparmalarına izin veriyor (hayır, yapıyor!). Walton okulunda, okulun temel değerlerinden (Gelenek, Şeref, Disiplin, Mükemmellik) başlayarak, her şeyde çifte standardın geliştiğini söylemeliyim: öğrenciler kendi aralarında Walton değil, tüm ima ettikleri Hellton (cehennem gibi) diyorlar.

Genelde elbette okulun gerçek adı filmin başlığında yer alıyor ve izleyici onu hemen görüyor. Bu okulda canlı ve ilginç olan her şey acı bir şekilde ölür ve Bay Kitting’in kendisi de kuralı kanıtlayan bir istisnadır.

 

“Uchilka”, Rusya, 2015 Öğretmenlerin İzlemesi Gereken Filmler

Yönetmen Alexey A. Petrukhin, senaryo: Ekaterina Asmus, Alexey A. Petrukhin.

“- Her gün bu sınıfta aptallar ve pislikler, gopnikler ve cahillerle oturuyorum. Ve kızların sadece sınıf arkadaşları tarafından pençelenmesi gerekiyor.
– Çalıştı mı yoksa yaptı mı?
“… Ve karatahtada yaptığınız acınası aç keçi melemelerini dinlemek zorundayım! Ve bu öğrenmek yerine, gelecekteki kaderimin bağlı olduğu şeyi yapmak! .. ama bugün sizi saygı göstermeye zorlayacağım … “

Sınıfta aniden bir tabanca belirir ve onu eline alan herkese, durumu kontrol ettiği anlaşılır. Ancak içsel bir özün ve ahlaki yasanın yokluğunda güçlü bir pozisyondan yönetim güvenilmez bir şeydir.

Film, öğretmenin otoritesinin gözümüzün önünde parçalandığı, tamamen parçalandığı, Y kuşağının hüküm sürdüğü gerçeğiyle ilgilidir, çünkü ebeveynlerinden daha hızlı yeni tüketim yöntemlerine hakim olurlar, bunları sağda ve solda ustaca kullanırlar, bu da farklı türden insanlara aşağı doğru davranmalarına olanak tanır. Evet, çok modernler – ve her zamanki tarih dersine hiç ihtiyaçları yok gibi görünüyor. Sanki burada olay örgüsü yok, bu bir poster filmi, keskin bir çığlık, samimi bir konuşma değil. Çocukların yanında kritik bir noktada, gerekli bir kötülük olarak algıladıkları Öğretmen vardı. Ama aslında bu, zor bir durumda onları terk etmeyen ve herkesin dersini alması için onu tersine çeviren bir kişi, bir Öğretmen. Bunun hangi maliyetle elde edildiği ve farklı şekilde mümkün olup olmadığı başka bir sorudur.

Yönetmen Alexey A. Petrukhin şu anda “Öğretmen 2. Test” filminin çalışmasını tamamlıyor.

 

“Yedek Öğretmen”, ABD, 2011

Tony Kay tarafından yönetildi ve Karl Land tarafından yazıldı.

“- Annem öğretmendi. Ve çocukluktan beri biri ve öğretmen olmayacağımı biliyordum. Asla! Öğretmen olarak çalışmaktansa bekçi olarak oturmak veya koyun otlatmak daha iyidir!
– Para gibiyim, elden ele yürürken. Lambanın sürüldüğü bir fatura gibi! Jin dışarı fırladı ve yüksek sesle ağladı. Ama kendim için gözyaşı tutuyorum … Bu en kötüsü.

Yedek öğretmen Bay Bart (Adrian Brody) kalacak yer yok. Bir İngiliz dili ve edebiyat öğretmeninin yerini alması için dezavantajlı bir bölgedeki bir okula bir aylığına davet edilir. Bu ay Bay Bart ve ona yakın olanlarla meydana gelen birçok olay ona gerçek kaderini açıkça gösteriyor. Ne yapman gerekiyorsa yap ve ne olursa olsun gel.

Tony Kay bu filmin sadece yönetmeni değil aynı zamanda operatörüdür. Bu durumda başarılı olan bu aşırı kombinasyon, çarpıcı bir etkiye sahiptir. Film boyunca iki dünya çarpışıyor: Birinde, yönetmen-operatörün kamerası kahramanın hareketlerini takip etmek için “seyahat ediyor” ve hemen odak dışından yakın çekime ve hemen gözümüzün önünde bir geçiş yapıyor, bu da filmin resmini bir belgesel gibi, bazen çekilmiş gibi gösteriyor. ellerinden “, gizlice. Ve ikinci dünya, Bay Bart’ın zaman ve mekânda gerilmiş bir fotoğrafik portresi gibi, kahramanın çapraz kesen bir röportajı, üzerinde gittikçe daha fazla detayın göründüğü sanatsal bir tuval. Filmin sonunda, ortalama bir lise öğretmeninde saklı olan tüm gücü ve derinliği görüyorsunuz. Bay Bart sonunda, kendisi için değerli olan herkesi sıkıntılardan, zorluklardan ve aşağılanmadan gizleyecek mi?

 

 “Dersten Önce”, ABD, 2008

Yönetmen Peter Werner ve yazarı Thomas Rickman, Brad Cohen, Lisa Vysotsky.

“- Bu… sınıfta seslerden kaçınmalısınız!
– Teşekkürler güle güle!
– Bu işe ihtiyacın yok mu?
– Hayır, çalışmak istiyorum, gerçekten öğretmen olarak çalışmak istiyorum, ancak öğrencilerini umursamayan birinin gözetiminde asla çalışmayacağım! “

Brad, altı yaşından itibaren Tourette sendromu geliştirmeye başladı – önce köpek havlaması, sonra karga gibi görünen sesler çıkarır ve bu sesleri hiçbir şekilde kontrol edemez. Bu hastalık onun okumasını, yazmasını ve tahtaya cevap vermesini engelledi, ancak ne o ne de annesi pes etmedi – Brad düzeltme sınıflarına gitmedi, sık sık değişmeleri gerekmesine rağmen normal okullara gitti. Böylece Brad büyüdü – başkalarının kendisine, kişiliğine yönelik önyargılarının üstesinden gelmek. Dahası, Brad her zaman okulda öğretmen olmayı hayal etti. Sorunlarıyla!

Genellikle ne yapıyoruz? Çatışmasız, eşit bir varoluş sürdürmeye çalışıyoruz, başkalarının beklentilerini karşılamaya çalışıyoruz, değişikliklerden korkuyoruz … Ama dış dünya ile herhangi bir etkileşiminiz bir çatışma, tutarsızlık, tam bir hayal kırıklığı olduğunda, size ne olacak? Tüm kaybedenler gibi olacak mısın, aynadaki yansımalardan kaçınacak mısın yoksa hedefine ulaşacak mısın? Bu soruyu cevaplayan herkes kendi çözümünü seçer. İlginç bir şekilde film, okul öğretmeni Brad Cohen’in gerçek hikayesine dayanıyor. Temel olarak filmin senaryosunu yazdı. Hikaye için zayıf, uygunsuz film müziği bir yana, film çok heyecan verici.

 

“Özgürlük Yazarları”, Almanya, ABD, 2006

Yönetmen Richard LaGravenes, Senaryo Richard LaGravenes, Freedom Reuters, Erin Gruvell.

“Bir insanı eğitim için çabalamaya zorlamak imkansızdır. En iyi ihtimalle, onlara itaat ve disiplini öğretebilirsiniz. Bu onlar için büyük bir başarı olacak! “

Erin Gruwell, adı telaffuzu zor bir öğretmendir, bu yüzden sınıftaki çocuklar ona Bayan Gee diyor. Okullarının bulunduğu bölge, çeteler, kanlı hesaplaşmalar, 14 yaşındaki kız ve erkek çocuklar arasındaki askeri operasyonlar için bir eğitim alanıdır. 18’i görecek kadar yaşamayacaklarından eminler. Okuldaki öğretmenler, yalnızca yabancı bir ortamda kendi hayatta kalmaları ile ilgileniyorlar. Eğitim Komitesi başka bir talihsizlik daha buldu – bir “gönüllü entegrasyon programı” ve ondan önce tüm sınıflar etnik kökene göre bir araya getirildiyse, o zaman yeni okul yılından başlayarak, karışık olarak işe alınıyorlar.

Genellikle bu tür filmlerde yeni öğretmen, genç pisliği sopayla dövmeye hazır, özel kuvvetler becerisine sahip sert bir adam tarafından oynanır. Bu filmlerde hiç çocuk yok. Öğretmen yok. “Yazarlar …” da hikayenin en başından itibaren, sınıftaki kavgalara, cinayetlere ve silaha bakarak öğretmenden saldırganlık bekliyorsunuz. Ama o değil. Paco Rabanne kıyafetli kırılgan bir kadın var, romantik idealist bilincinde, kendi kocasının bile anlamadığı. Film gerçek olaylara dayanıyor, son jenerikler, bu sınıfın istatistikleri tek kelimeyle harika. Erin Gruwell senaryodaki adını bile değiştirmedi ve bu hikayeye inanan, hayatın kendisi tarafından yazılan ve ondan bir film yapan yapımcı Denis De Vito sayesinde. Böylesine şaşırtıcı hikayelerin sinemalarımıza gelmemesi çok yazık.

***

Bu birkaç film, çocuklarla çalışmaya giderseniz izlemeniz gereken şeylerin öznel bir listesidir. Hava gibi hepimizin ihtiyaç duyduğu en önemli şeyi içerirler – ilham verici bir başlangıç. Sanki bizden daha büyük ve daha zeki biri bizimle asıl konu hakkında konuşmuş gibi: “Git ve yap, yapabilirsin, yeteneğin var!”

Öğretmenlerin İzlemesi Gereken Filmler haberimiz burda sona erdi. Dilerseniz sayfayı aşağı kaydırıp diğer haberleri okuyabilirsiniz.